Pabuçlar günlük hayatımızın önemli bir parçası haline geldi. Pabuçlar başlangıçta ayaklarımızı soğuk, keskin nesnelerden ve rahatsız edici yüzeylerden korumak için tasarlanmıştır. Pabuçnın erken bir versiyonu bir çeşit sandal olarak kabul edilir. İnsanların alet ve deri işleme bilgisi arttıkça, ortalama ayakkabının sofistike ve kalitesi de arttı. Pabuç çevrelerinin fiziksel ve ekonomik ortamı ile şekillenir. Sorun, eski Mısırlılar samandan dokunmuş parmak arası terlik giyerlerken, Hollandalı ayakkabılar ayaklarını çalıştıkları nemli bataklık manzarasından korumak için tahtadan oyulmuştur. Zamanla, ayakkabılar günlük yaşamın ayrılmaz bir parçası haline geldi. Pabuç lüks olmaktan çıkıp zorunluluk haline geldi. Moda, ayakkabıların geliştirilmesinde de rol oynamıştır. İnsan ruhu bireysel ve benzersiz bir kimlik ister. Asalet ve üst sınıflar ayakkabıyı bu arzuyu yerine getirme fırsatı olarak gördüler. Pabuçlar daha abartılı hale geldi. Kumaş, kadife ve halılar kullanılmaya başlandı. Bu bugün bildiğimiz gibi ayakkabı endüstrisinin doğuşuydu. Bugün, ayakkabılar kullanımlarına göre sınıflandırılmaktadır. Onlar rahat ve giyinmiş, çalışıyor, spor yapıyor ve düzeltiyorlar.